Een leesgids: gebruik je die weleens?

Hoewel het vakantie is, wil ik vraag 36 van #50books toch niet overslaan, al is het antwoord misschien wat beperkt, omdat ik nu niet in de buurt ben van mijn boeken. De vraag van Hendrik-Jan luidt: Lees jij leesgidsen of boeken over boeken? Laat jij je erdoor beïnvloeden of geloof je het wel? (KLIK HIER)

Ik ben er niet helemaal zeker van of ik hem goed begrijp. Als ik een leesgids opvat als een boek dat je aanwijzingen of tips geeft om bepaalde boeken te gaan lezen, dan heb ik er wel een paar in mijn kast staan. Zo kocht ik vorig jaar Wim Brands: Nederlandse literatuur van de 21ste eeuw. Ik beschouw dat als een gids omdat hij daarin, via korte fragmenten, je een blik gunt op het werk van (meest) jonge auteurs. Met achterin niet alleen de vermelding waar het fragment vandaan komt, maar ook een overzicht van het overige werk van de auteur geeft. Van dit soort boeken heb ik er nog wel meer en ik laat me er zeker door beïnvloeden om het werk van mij nog onbekende schrijvers nader te leren kennen.

Maar misschien bedoelt hij iets anders. Het boek van Brands is dan meer een bloemlezing, terwijl er natuurlijk ook nog gidsen bestaan die op een andere manier naar boeken kijken, verwantschap in thema's over de culturele grenzen heen bv. Of boeken die verband met elkaar houden omdat de schrijvers ervan elkaar beïnvloedden. En dan moet ik zeggen, nee die heb ik niet, voor zover ik me kan herinneren.

Toch heb ik onlangs wel een boek gekocht dat onder deze categorie zou kunnen vallen. Het gaat alleen niet over boeken, maar over gedichten en er worden geen boeken, maar dichtbundels in aangeraden (al zijn dat natuurlijk ook boeken). Je raadt het misschien al. Het gaat over Olijven moet je leren lezen, een cursus genieten van poëzie van Ellen Deckwitz.

Binnen twee maanden is inmiddels de derde druk verschenen van Olijven moet je leren lezen. De schrijfstijl ervan is duidelijk op jongeren gericht. Maar ik kan me niet voorstellen dat er zoveel exemplaren uitsluitend door jongeren en studenten zijn gekocht. Mijn vermoeden is dat vooral de generatie die opgegroeid is met degelijk maar ouderwets poëzieonderwijs, blij is met dit boek. Met deze verfrissende kijk op moderne gedichten en hoe daarmee om te gaan, biedt het nieuwe mogelijkheden. Het zou mij niet verbazen als er bij leesclubs binnenkort minstens eenmaal per jaar een dichtbundel op de leeslijst komt te staan. En daar kan deze gids goed bij van pas komen.

(Ik heb voor De Leesclub Van Alles een recensie geschreven over dit boek. Die kun je HIER lezen. Over een poosje zal ik hem iets aangepast ook op dit blog zetten).

© JannieTr, september 2016